Nie musiałam czytać miliona poradników, by poczuć się wystarczająco dobrą mamą. W czasie pierwszej ciąży wzięłam do rąk może ze trzy pozycje i postanowiłam zaufać swojej intuicji i iść na żywioł. Bieżące problemy rozwiązywałam, dzięki radom Rodziców lub szukając odpowiedzi w internecie. Nie mam ambicji bycia kimś idealnym. Robię tyle, ile uważam za stosowne. Walczę o minuty dla własnego rozwoju i nie pogrążam się całkowicie w macierzyństwie. Dla swojego i dobra moich Synów. Bo jak matka nieszczęśliwa, zła, zestresowana to i dzieci są niespokojne. Właśnie dlatego dbam o czas tylko dla siebie, a gdy mam chwilę TYLKO dla NICH to jest to chwila TYLKO dla NICH. Odkładam telefon, gonię starszaka dookoła stołu, przeganiam go po ogrodzie, rwiemy poziomki, szukamy borówek, oglądamy kropelki rosy na trawie, podziwiamy chmury, tęczę i wszelkie zjawiska, o których my dorośli na co dzień zapominamy. My nie podziwiamy tego świata, bo się z nim obyliśmy. Jest dla nas zwykły, szary, czasem brzydki. A dla dziecka? To wszystko jest nowe! Nowe i piękne. Ono żyje tu i teraz. Patrzy i podziwia. Właśnie dlatego dzieci nauczyły mnie żyć bardziej i świadomiej. To prawdziwy slow life, którego możemy im pozazdrościć.
Dzieci nauczyły mnie żyć bardziej i świadomiej
Posted on 15 września 2017